In het bleke ochtendgloren stapelt Dora nachtclubstoelen 
Want dat doet ze van tevoren, omdat ze de vloer moet spoelen 
Zomaar schrobben is zo zonde, even doet ze snel de ronde 
Om vooral de driekwart peuken voor het knechie in de keuken 
En de bandjes van sigaren voor d'r nichie te bewaren 
En vergetene corsagies zet ze thuis in kleine vazies 
En de glazen met de ressies giet ze uit in doktersflessies 
Want vanavond is het feest 25 jaar is Dora werkster op die club geweest 

's Avonds zit ze stil te dromen of de directeur zal komen 
Met een dichte enveloppe, maar geen mens komt bij haar kloppen 
Somber zet ze alle flessies met de ressies op een rijtje 
Zit te wachten nog een tijdje, ja ze wacht nog waar een tijdje 
Maar zo tegen half elf proeft ze alle drankies zelf 
En na nog een drie kwartier heeft ze stilletjes plezier 
Sloeg het daar niet half negen, nee ze kan er niet goed tegen 
Ressies zijn mirakel sterk, zwaaiend gaat ze naar d'r werk 

Toen ze binnen kwam toen spoog ze eerst een paar keer in d'r handen 
Schoof de mensen van de stoelen, maakte stapels langs de wanden 
Daarna ging ze op de ronde, nam de peuken uit de monden 
Brak de brandende sigaren, om de bandjes te bewaren 
Trok de dure orchideeën uit de halsdecolletéën 
Schuimende champagneflessen, sjouwde ze bijeen als resten 

Dora zong haar morgendeunen samen met de lady kreunen 
Ze kroop stotend tegen benen, om de dansvloer af te nemen 
En ze plaste met de emmer op de divans en de paren 
En ze stak de ruwe bezem in gepermanente haren 
Met een pekinees begon ze toen de tafels af te sponzen 
Alle poten moest ze boenen ook al stonden ze in schoenen 
Eindelijk na veel proberen wisten obers en wat heren 
Dora in een hoek te trekken 
Waar ze met een zucht in slaap viel met een dweil om toe te dekken 

Dora moest wel drie keer vragen waarom Dora werd ontslagen 
Ach meneer Dora zelf had niks gemerkt had d'r plicht gedaan, gewerkt