Hij was maar een flodderartiestje
Hij speelde en zong voor wat brood
Hij maakte ’n gelikt schilderijtje
Of verzen op liefde en dood
Hij had voor wat vreugde in ’t leven
Z’n ziel aan de mensen gegeven
Met al zijn gestumper en droevig getob
Bleef hij toch nog zo arm als Job

Maar op eenmaal daar klopte de liefde
Aan de vijfde verdiepingdeur aan
Een vrouw bracht wat regel en orde
In zijn eertijds zo bandeloos bestaan
En gaf hij vaak menig schilderijtje
Of versje voor ’n appel en ’n eitje
Nu zat hij beslist, ondanks menige twist
Als ’n bok op de haverkist

Die bok hield de klaplopers buiten
Wal al heel gauw in zakendoen thuis
Ze veegde de stof en zijn vrienden
Als waardeloze dingen uit ’t huis
Zij redderde ook ordeloze zaken
Wist van ’t kleinste nog duiten te maken
En d’artiest zonder cent, met zijn floddertalent
Werd voor ’t oog een oppassende vent

De artiest is nu netjes gestorven
Na jaren van degelijk bestaan
Z’n vrouw heeft z’n naam laten klinken
Voordelige zaakjes gedaan
Hij kreeg er een grafmonumentje
Zij schonk de stad een presentje
Iets wat hij beslist in de hemel nog mist
Is zijn bok op de haverkist