Piet was een aardige knappe jongeman,
Met schone nagels en een mooi pakkie an. 
Maar tandenpoetsen deed hij
Niet precies zoals dat moet.
Na de eerste ochtendgroet:

Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Borstel vlijtig je gebit,
Lekker schoon en vlijtig wit. 
De spiegel lacht je stralend toe, 
Als ie je blanke tanden ziet  
Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Witte tanden, goed gezond, 
Zijn een sieraad voor je mond. 
Dus poets je tanden Piet, 
Vergeet het niet  

Piet werd verliefd op een knap en aardig ding, 
Dat zijn attenties met veel vreugde ontving.
Maar toen hij om een kus vroeg, 
Zei het lieve kind subiet:
“Als je niet eerst je tanden poetst, 
Krijg jij je kusje niet “ 

Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Borstel vlijtig je gebit,
Lekker schoon en vlijtig wit. 
De spiegel lacht je stralend toe, 
Als ie je blanke tanden ziet  
Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Witte tanden, goed gezond, 
Zijn een sieraad voor je mond. 
Dus poets je tanden Piet, 
Vergeet het niet  

Piet en z’n meisje zijn nu reeds lang getrouwd, 
Zij hebben samen een toekomst opgebouwd. 
En kleine Piet, hun zoontje, 
Krijgt nu ook de wijze les,
Want hij moet ’s morgens en 
Ook ’s avonds even onder ’t mes  

Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Borstel vlijtig je gebit,
Lekker schoon en vlijtig wit. 
De spiegel lacht je stralend toe, 
Als ie je blanke tanden ziet  
Piet, beste Piet  
Poets je tanden, vergeet het niet  
Witte tanden, goed gezond, 
Zijn een sieraad voor je mond. 
Dus poets je tanden Piet, 
Vergeet het niet