Onze buren in Luilekkerland
Die eten nou weer uit de hand
En we zitten met hun in hetzelfde bootje
Dat is niet zo gevaarlijk voor u en voor mij
Want wij houden een vinger in hun rijstebrij
Nou ja, een vinger, in elk geval een kootje

We zijn weer zo goed met Luilekkerland
’t is alles vergeven en vergeten
Zo is dat geordend van hogerhand
En zo’n hand zal het zeker wel weten

Eens kwamen zij hier met hun heilige vuur
En hun tanks maar intussen
Houden ze zo veel van onze natuur
Boter, nou komen ze ’s zomers in bussen

Met de buren van Luilekkerland
Zullen wij straks misschien hand in hand
De vuurrode beer samen slachten
Dat is niet zo gezellig
Misschien gaat het goed
D’r is ergens een vent en die zegt dat het moet
Maar wie die vent is? Kom daar nou maar eens achter
Die zegt: “Wij zijn goed met Luilekkerland
’t Is alles vergeten en vergeven
’t Was eigenlijk alleen maar een misverstand
We gaan tot nader order met ze leven”
Voorlopig is ’t zo: we zijn kwaad met de beer   
Met Luilekkerland goed, maar intussen
Wie weet misschien 
Over tien 
Jaar verandert dat weer
Dan komen de Russen in bussen