Broesjka
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft

Gisteravond zo de stad in met m'n ziel onder m'n arm
En ik dacht ik ga een kroeg in want daar binnen is het warm
't Was stil maar het werd al drukker naar gelang de tijd verstreek
En ik merkte na een poosje dat er iemand naar me keek

Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft.

En het is nu zondagmorgen. Gistermiddag lijkt zo lang gelee
Ik kwam aan een tafel zitten en je vroeg me wat ik deed
We hebben zitten praten over niets en nog veel meer
Over koetjes en over kalfjes over jou en over het weer

Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft.

En het is nu zondagmorgen en je bleef vannacht bij mij
En je staat nu in mijn keuken en je kookt of bakt een ei
En je hoeft me niets te vragen want je weet precies de weg
En het is misschien te voorbarig als ik nu tegen je zeg

Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft.

Dat ik hoop dat je zal blijven voor een poosje of heel lang
Laten wij het eens proberen om te kijken of het kan
En je komt de kamer binnen en je kijkt me vragend an
En ik denk: O God, wat zeg ik? Misschien heeft ze wel een man

Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft.

En je vraagt me: "Wil je suiker?", zet de koffie voor me neer
En ik denk wat kan het schelen en ik vraag je nog en keer
En je staat daar met twee borden zonder kleren om je lijf
Op je mond verschijnt een glimlach en je zegt: "Oké, ik blijf"

Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft. Ze blijft
Ze blijft