Speelgoed, speelgoed
Zijn wij menschen niets dan speelgoed?
Het toeval speelt parten, bij iedere gril
Het noodlot dat speelt met ons net als het wil
Speelgoed, speelgoed
Zijn wij menschen niets dan speelgoed
We zijn keizer of bedelaar als ik ’t goed bezie
Een stuk speelgoed en anders niet

Het spel speelt de baas in het menschelijk leven
Bij al wat we doen een bijzonder rol
Want het speelgoed dat wordt je als kind reeds gegeven
We leeren dra spelen en houden ’t ook vol

Want nauwelijks nog is ons leven begonnen
En dan heeft het spel ons al immers gewonnen
Het eerste stuk speelgoed dat krijg je als baby
Een rammelaar van zilver of blik kort en goed
En van af dien tijd houden z’ ons in ’t leven
Om beurten met allerlei speelgoed steeds zoet

Zie eens het meisje dat speelt met haar pop
Ze kleedt het en kust het en dekt het lief toe
Buigt teeder en zorgzaam zich over het wiegje
Klein moedertje is met haar pop blij te moe
En schijnbaar kan niets haar geluk meer verdrijven
Mocht dat, wordt ze werkelijk eens moeder, zoo blijven

Veel moderne moeders zijn niets voor haar babies
Als moedertje klein voor haar popje, als toen
En laten somswijlen die teere verzorging
Van dat kostbaar bezit, liefst door anderen doen
Gij jongen die eens werd verblijd met een bromtol
Pas op dat ge later zoo’n bromtol niet wordt
En krijg je eens een stokpaard, blijf daar niet op zitten
Wie stokpaardje mint, schiet in ’t leven te kort

En leer vooral knikk’ren, hou dat goed in ’t spel hoor
’t Gaat meest om de knikkers en niet om het spel hoor
En ben je nog vroolijk aan ’t hoepelen als jongen
Besef je nog niet dat je later als man
Ondanks dit besef, wordt oud en versleten
Meestal zonder meer netjes op hoepelen kan       

Speelgoed, speelgoed
Zijn wij menschen niets dan speelgoed
We zijn keizer of bedelaar als ik ’t goed bezie
Een stuk speelgoed en anders niet