‘k Zit in m’n cel tusschen kale muren
’t Spookt door m’n brein
Nooit kom  je hier weer vrij
Ik zit versuft steeds voor me ui te luren
Dank aan die zaal’ge uren lang voorbij
Ik zit hier lange dagen, wreede nachten
Steeds opgesloten erger dan een Beest
Voor smart gebroken op m’n dood te wachten
Omdat ik eens ’n zondaar ben geweest

    Voor levenslang blijf ik hier opgesloten
O, die gedachte maakt mij droef en bang
Ik ben nu uit de maatschappij  verstooten
In deze cel zucht ik  mijn leven lang

De wroeging knaagt en martelt m’n geweten
Dat ik eens viel, dat doet m’n hart zoo’n pijn
De braafste mensch die kan zich vergeten
Waarom moet dan de straf onmensch’lijk zijn?
Het is het zwaarste wat je ooit kunt treffen
’n Ieder wezen heeft toch vrijheidsdrang
O, kan een mensch op aarde wel  beseffen
Wat het beteekent celstraf  levenslang?

    Voor levenslang blijf ik hier opgesloten
O, die gedachte maakt mij droef en bang
Ik ben nu uit de maatschappij  verstooten
In deze cel zucht ik  mijn leven lang

Daarom vraag ik: o, God, wil mij vergeven
Verlos mij uit die kille donk’re cel
Ik  smeek: o, maak ’n einde aan m’n leven
Bevrijdt me van die mart’ling van die hel
O, God, verhoor me, kom mij toch te stade
Ik snak, ik hunker naar de rust van ’t graf
‘k Vind bij de menschen nimmer meer genade
Alleen het graf verlost me van m’n straf

    Voor levenslang blijf ik hier opgesloten
O, die gedachte maakt mij droef en bang
Ik ben nu uit de maatschappij  verstooten
In deze cel zucht ik  mijn leven lang