Runeke is geboren,
zo’n heel klein snotterke,
een rostekopk’een deugnietje,
een klein patotterke,
met vingertjes en teentjes
van een kabouterke,
kijkt het nen keer zuigen,
zo’n gulzig smouterke.

Dat moet nog vele groeien,
ons klein pernukkeltje,
ons ongetemde vikingske,
zo’n schamel sukkeltje,
‘t zit al vol schurkestreken,
een echt klein greiterke,
een tiraniek apostelke,
een nachtelijk bleiterke.

Dat wordt ons kleine prinske,
ons japans keizerke,
ons indianen-opperhoofd,
ons onderwijzerke,
bolleke, boontje baaske,
ons zottepetotje,
ons zieltje en ons lijveke,
onzen Boedha, ons Godje.

Een liedj’en een refreintje
voor ons klein hummelke,
ons onooglijk schepseltje,
ons piepklein pummelke,
en als het nie wil slapen,
dat pierlowietje,
dan zal grootvader zingen,
Runekes’ liedje.

Tekst & Muziek : Willem Vermandere