Wie schiep de moslims en wie schiep de joden en ‘t Talibanvolk van Afghanistan
wie schiep de heimatloze zigeuners en de katoenplukkers van Oezbekistan
Schiep Jahweh misschien ook de pygmeeën en bedacht ie voor d’ eskimo’s dat ijskoud lot
en die dorre woestijnen voor de magere berbers of was dat Allah, was dat Jehovah, of God

We schiep de hindoe’s en hun heilige koeien en ‘t arm volk dat daar op strate creveert
heel handig die kasten en die wedergeboorte, zodat de pasja daar rustig regeert
Wie verzon toch al die verstikkende fabels en al die uitverkoren flauwekul
en dat ultiem paradijs voor de zelfmoordkrijgers, den blik naar achter en ‘t verstand op nul

God schiep destijds in amper zes dagen de wereld en het eindeloos firmament
maar de zevenden dag viel ie diep in slape, aldus dat naïef vertellement
we weten zo weinig van zoveel geheimen, van kleuren en rassen en ‘t waarom van ‘t heelal
en zo bedacht de mens zelve zijne schepper, elk volk zijn godje dat hem beschermen zal

Die god van ‘t eigen volk is nen gruwel, die “gott mit uns” die tut mir so leit
‘k geloof niet in een god tot de tanden bewapend, in “dieu le veut” en in “god on my side”
zwijg mij van al de wrokkige goden, ‘t zij Jahweh ‘t zij Allah, de die zijn al dood
vertel ons liever van vriendschap en vrede en ‘t eerlijk delen van ‘t dagelijks brood



(c) Willem Vermandere