DE VERLOREN ZEUNE

Ze was dochter allene en verre van snel                       
maar vader was rijke, dat verandert het spel                 
ze was 50 voorbij en vrijde al tien jaar                             
de mensen zeiden 20, maar dat was geen waar.

Zij peinsde op latere en hij op heur geld                          
hij zei in zijn eigen ' 't is maar dat die telt'                   
en hij klapte van trouwen en placeerde zijn woord        
het spel gerochte geklonken, ze gerochten akkoord 

 Heur vader was blijde, hij was ze toch kwijt                   
Hij was ze niet moe, maar 't was algelijk tijd                   
en hij riep de familie met nonkels en tanten                  
Hij deed ook commerce, dus ook al zijn klanten 

Ze trouwden ten elven met bloemen en tapijten               
in 't lang en in 't breed, maar dat was een suite!        
en 't duurde al niet lange ze begosten de feeste               
met wijn en champagne en een hele koebeeste  

Z'aten lijk compries en ze dronken een keuze                
Ze losten hunder rieme en gongen deur de neuze          
en je gaat ’t nu niet geloven, want 't kan haast niet zijn     
't duurde al niet lange of ze zaten zonder wijn

De vader die zag het en peinsde 'moment'                   
Hij kende de bijbel en 't nieuw testament                    
Ze pompten wat water en schonken met twee               
en 't is lijk dat je peinst, 't proefde het geen één