De oudste heer van Oebele was ongetwijfeld Oe
Die op een dag ten strijde trok, gezeten op een koe
De mensen riepen: "Doe 't niet, o Oe, je gaat ten onder
De vijand rijdt al jaren paard"
Maar Oe bleef rustig en bedaard
En zei: "Maar ik kan zonder"

Dus reed 'ie voor z'n leger uit, gezeten op een rund
Hij riep: "Op paarden rij ik niet, ik heb het nooit gekund
Ik hou 't liever bij een koe, dan heb ik geen gedonder
Al is 't dan geen pijlsnel paard
De melk is mij toch ook wat waard
De rit is veel gezonder"

    Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Zat in 't zadel als een rots
    Maar Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Oe van Oebele was knots

Hij reed er mee het slagveld op, de vijand riep: "Wat nou
Daar komt een koe aan, in galop, de generaal viel flauw
"De generaal, hij ligt in zwijm",  zo riepen de soldaten
"En daar komt Oe aan, op z'n koe
Met blanke sabel op ons toe
We moeten met hem praten"

"Maar zeker wel, dat kan", riep Oe, "dat is geen gek idee
Want oorlog is vervelend en ik stop er liever mee
En daar komt bovendien nog bij, de koe moet net gemolken"
De generaal riep: "Rechtsomkeert
We gaan naar huis toe, ongedeerd
Weg messen en weg dolken"

    Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Zat in 't zadel als een rots
    Maar Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Oe van Oebele was knots

Toen reed Heer Oe van Oebele naar huis toe op z'n koe
De vijand was verslagen en de zege was aan Oe
De mensen riepen: "Oe vivat, hoera voor Oe en vrede"
De koe lag 's avonds bij de haard
Ze kreeg een strikje in d'r staart
En iedereen zong tevreden:

    Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Zat in 't zadel als een rots
    Maar Oe van Oebele, Oe van Oebele
    Oe van Oebele was knots

Oe van Oebele, Oe van Oebele
Oe van Oebele was knots
Maar wie in Oebele, wie in Oebele
Is niet een ietsie pietsie knots

Oe van Oebele was knots