De straten leken op elkaar

Ik was verdwaald en het werd laat

Ze liep te zingen voor zich heen

Haar witte stok tikte de maat

Haar stem klonk zuiver door de koude lucht

Ze zong duetten met de wind

Ze hoorde mij voor ik haar zag

Ze lachte en ze zei



Zeg es, wie kan hier zien, wie is er blind?

Wie is volwassen wie een kind?

Wie weet er nu de weg naar huis?

Wie brengt de ander veilig thuis?



Ze nam me mee, ik volgde braaf

Een stok die tikte door de nacht

En ze vertelde van de stad

Alsof ze elke straatsteen zag

Haar stem klonk zuiver door de koude lucht

Ze zong mijn zorgen voor me weg

Dan stond ik weer voor mijn hotel

Ze lachte en ze zei



Als ik daar ooit nog eens ben

Dan hoop ik dat ik er

Opnieuw verdwaal