Lieve vriendin


Lieve vriendin onder een hemel grijs en grauw
denk ik aan jouw
Die eens zo sterke vrouw
aan wie het leven niet langer een toekomst bood
toen werd de pijn onmenselijk groot


elk noodsignaal dat je heimelijk uitzond werd niet verstaan
langzaam maar zeker is dan jouw vechtlust te niet gegaan 
jij die voorheen zo overtuigd op de barricade stond 
werd zelf diegene die hulpbehoevend maar , niet vond 
toen ging het snel bergaf 
liep het droevig af


lieve vriendin ook ik heb tijden gekend 
dat ik pertinent door het geluk werd miskent
toen zag ook ik geen uitkomst meer 
en kwam de hemel loodzwaar op me neer


en net als jij zag ik van het leven de zin niet meer in 
maar ik klampte me vast aan een sprankeltje hoop
op een nieuw begin
en ik vocht gaf niet toe aan dat wanhoopgevoel
dat beetje geluk werd jouw helaas niet gegund
je hebt de strijd niet langer meer aangekund


lieve vriendin ik maak je heus geen verwijt
de moedeloosheid heeft jouw tot wanhoop geleid
zo kwam de dag dat je geen lichtpunt meer zag
dat geen enkele weg nog voor je open lag


toen werd de drang naar bevrijding van pijn zo onmetelijk groot
dat je de weg koos naar eeuwige rust
in de schoot van de dood
toch leef je verder door jouw chansons 
blijf je steeds 1 van ons
en in gedachte reik ik je telkens weer de hand
daar aan de andere kant
daar aan de andere kant