Lied voor Yasmine
 
Lieve Yasmine
onder een hemel grijs en grauw
denk ik aan jou,die eens zo sterke vrouw,
aan wie het leven niet langer een toekomst bood.
toen werd de pijn onmenselijk groot
men zag je verkwijnen,je glimlach verdwijnen
men kende jouw nood.
men wou zo graag helpen
maar je werd onbereikbaar,
voor hulp die men bood.
jij die voorheen zo overtuigend
op de barricade stond,
werd zelf diegene
die eigen zielennood niet doorstond.
zo ging het snel bergaf,
liep het droevig af.
 
Lieve Yasmine,
ik maak je heus geen verwijt.
de moedeloosheid heeft jou tot wanhoop geleid.
zo kwam de dag dat je geen lichtpunt meer zag,
dat geen enkele weg nog voor je open lag.
toen werd de drang naar bevrijding van pijn
zo onmetelijk groot
dat jij de weg koos naar eeuwige rust,
in de schoot van de dood.
toch leef je verder,
door jouw chansons blijf je steeds een van ons
en in gedachten reik ik je telkens weer de hand,
daar aan de andere kant,
daar aan de andere kant.
 
Lieve Yasmine