Martie –
Het was nog op de lagere school,
jij was een jongen uit mijn klas,
we waren ongeveer zo groot
als onze tas.
Ik had je nooit meer teruggezien,
maar kwam je tegen op een dag
en je herkende me meteen
toen je me zag,

Martie.
Je wist nog alles heel precies,
nog elke naam die ik vergat,
je wist nog welke mooie griet
er vlechten had.
Je ogen straalden van geluk
toen jij dat aan het vertellen was.
En toen zag ik ook jou terug,
zo klein en weerloos als je was,

Martie.
Je moest het doen met maar één school,
met maar één stukje mooie tijd,
en daarna stond je plotseling voor
de werkelijkheid.
Je hele leven was bepaald,
voordat je zelf er iets van wist.
Je hebt het nooit omvergehaald,
niet iedereen is extremist,

Martie.
En wat je kinderen zullen doen
is óók bekend, mijn jongenlief.
De zaken staan precies als toen,
er is geen enkel perspectief:
want de regering gaat wel door
en er verandert voor geen cent,
zolang jijzelf denkt dat je voor
een dubbeltje geboren bent.