Kan iemand ons misschien verklaren
waarom de mensen zijn geneigd
het lekkerst voor het laatst te bewaren,
waardoor een toetje veel te weinig aandacht krijgt?
De kroon op elke maaltijd komt tot onze droefenis
als iedereen al volgevreten is.

Neem als voorafje eens een toetje
en laat dan zo’n tiramisu’tje
eens als voorgerecht serveren.
Je moet een pudding eens als hoofdgerecht proberen.

Of bitterkoekjesvla
of kip met chocola
en dan ijs met slagroom na,
want dat heeft onze schoolarts ons geleerd:
eet vooral gevarieerd.

De jeugd neemt nooit de tijd
voor een degelijk ontbijt,
maar koopt op school wel repen en kroketten.
Dat deden ze niet steeds
als de ouders ’s ochtends reeds
milkshakes en taart klaar zouden zetten.

Hou ze maar zoet met toetjes. Zo’n traktatie
zorgt voor de energie en concentratie.

Neem als voorafje eens een toetje
en laat dan zo’n tiramisu’tje
eens als voorgerecht serveren.
Je moet een pudding eens als hoofdgerecht proberen.

Mijn tante Marie-Claire
neemt steeds een grand dessert
en luncht met caramelsaus uit een flessie.
Ze weegt driehonderd pond,
maar is verder kerngezond
en heeft daarbij nooit last van een depressie.

Dus doe je tegoed aan toetjes. Dat scheelt later
je heel veel sessies bij een psychiater.

Neem als voorafje eens een toetje
en laat dan zo’n tiramisu’tje
eens als voorgerecht serveren.
Je moet een pudding eens als hoofdgerecht proberen.

Of bitterkoekjesvla
of kip met chocola
en dan ijs met slagroom na,
maar ook een aardbei of een ananasschijf.
Kijk maar naar de Schijf van Vijf.

Bewaar al die kookkunst, zo rijk en verfijnd,
niet altijd tot het eind.