De boom met de lichtjes en engelenhaar
moet strakjes verdwijnen, wat naar, wat naar.
De kleurige ballen gaan terug in de doos.
De zilveren engeltjes,
de klokjes met bengeltjes
zien we pas terug na een heel lange poos.

Het stalletje blijft nog wel eventjes staan,
maar zes januari dan is het gedaan.
De os en de ezel en het kindeke teer,
de schaapjes met krulletjes,
het mos, al die spulletjes
zie je na heel lange maanden pas weer.

De maanden en weken zijn allemaal op.
Nog vier dagen over en dan is het stop,
gaat negenenzestig in het doosje terug
en al wat je pruilen deed,
het Verdriet dat je huilen deed,
zie je dan nooit van je leven terug.