'T oude moedertje zat bevend op het telegraafkantoor
Vriendelijk sprak de ambtenaar " Juffrouw, aanstonds geeft Bandoeng gehoor"
Trillend op haar stramme benen greep ze naar de microfoon
En toen hoorde zij o wonder, zacht de stem van hare zoon
Hallo Bandoeng ? ja moeder hier ben ik
Dag liefste jongen, zegt ze met een snik
Hallo hallo ! hoe gaat het ouwe vrouw ?
Dan zegt ze alleen ik verlang zo erg naar jou

Jongen lief vraagt ze hoe gaat het met je kleine bruine vrouw
Best hoor zegt ie en we spreken elke dag hier over jou
En de kleuters zeggen ’s avonds voor het slapen gaan een gebed
Voor hun onbekende opoe met een kus op jouw portret
 Hallo Bandoeng ? ja moeder hier ben ik
Dag liefste jongen, zegt ze met een snik
Hallo hallo ! hoe gaat het ouwe vrouw ?
Dan zegt ze alleen ik verlang zo erg naar jou

Wacht eens moeder zegt hij lachend, ik bracht mijn jongste zoontje mee
Even later hoort ze duidelijk opoe lief, tabé , tabé
Maar dan wordt het haar te machtig, zachtjes fluistert ze o Heer
Dank dat ik dat heb mogen horen en dan valt ze wenend neer

Hallo Bandoeng ? ja moeder hier ben ik
Ze antwoordt niet, hij hoort alleen een snik
Hallo ! hallo ! klinkt over verre zee
Zij is niet meer en het kindje roept : tabé