Er zat een kleine vogel
eenzaam in z'n nest.
ik zei: "kleine vogel,
waarom ben jij niet bij de rest?"
Hij zei: "de rest is vliegen
en vliegen kan ik niet.
Nee, vliegen vind ik spannend,
vliegen durf ik niet."
Ik zei: ... "kleine vogel
Wil je het niet proberen?"
De vogel zei: "als ik naar beneden kijk,
dan trillen al mijn veren.
Mijn vader vliegt al jaren,
hij vliegt zoals een mees.
Maar wat voor vogel ben ik nou?
Ik heb zo'n hoogtevrees!"

Kleine vogel, ik weet dat je het kan.
Vertrouw maar op je vleugels
en wees niet meer zo bang.
Kijk niet naar beneden,
denk aan wat je wil.
Klapper met je vleugels,
en zit niet langer stil.

Toen zei die kleine vogel:
"'k verlang er best wel naar."
Hij hipte - oeps - het nestje uit en zei:
"dan moet het maar!"
Hij haalde heel diep adem
en, met zijn borst vooruit,
liet hij zijn vleugels klapperen
en vloog en vloog en vloog
zo goed, hij vloog het liedje uit!

kleine vogel, verzamel al je moed.
Een mees als jij kan vliegen.
Ja heus, je kan het goed.
Wees niet meer verdrietig,
straks vlieg jij heen en weer,
speel je met je vriendjes
en je wilt niets anders meer.