In de maat van de sezóene
oep et ritme van de maan
zukt de wereld nor de rede
van z'n tijdelijk bestaan
lak de boêmen in de lente
meh un knoppen en un loêf
die den bloei symbolisere
van et christelijk geloêf
en van eidense Priape
lieve god wad is 't verschil
't goh toch alted oem dezelfden
teugelloêze leveswil
van de plaenten en de biêsten
en de mensen excuseer
en zoeveul da'k zen vergeten
onder invlóed van et weer
 
Lente zomer aerfst winter
zon en rege, droêg of nat
e sezoeng da kunde vulen
oep et laend en in de stad
nee ge kund oe ni' vervele
a' g'et kleurespel bezie
dad ons dagelijks wörd gebode
deur de wilde fantasie
van de wolken en de loechte
bove wouden en woestijn
't is oem alles te vergete
en wer kind te wille zijn
diê gigantischen theater
vrij en ongesubsidiëerd
vör 't gebruik van alle mense
die 'er oêt zen gepasseerd
 
In de maat van de sezóene
vloeid den tijd lak een rivier
'k eb da wel is miêr gezoenge
mor vanavend zing 'k et ier
die gedachte gefd me krachte
vör de wege te begaan
zonder al te veul conflicte
meh' de loechtad van 't bestaan
't is een iêwige beweging
een onstaerfelijke reis
zonder dóel, zonder bestemming
zonder rel of paradijs
in de maat van de sezóene
in et ritme van de taal
plaente mensen un blazóene
metafysisch of banaal
plaente mensen un blazóene
metafysisch of banaal