Er drijft een rustig schip voorbij
Een schip van hout en ijzer
Gedoopt met wijn of met champagn’
Door koningin of keizer
Het schip is oud 
Zijn eerste reis
Dat is’t al lang vergeten
Alleen de sterren die er staan
Die zullen dat nog weten

Nu drijft het stil onder de maan
gevangen in de baren
Er is maar een lantaren aan
De rederij moet sparen
Maar door het schijnsel van een ster
Wordt het zo overgoten
Dat al de masten en de schouw
Vol zilver zijn gespoten

En komt de morgen in de lucht
En vloeken al de meeuwen
Dan laat het schip zijn kleuren zien
En de matrozen geeuwen
Ze blazen de lantaren uit
En al de sterren pinken
Naar die verroeste cargoboot
Die nooit heeft willen zinken

De hele dag trekt zijnen boeg
Een witte weg in ’t water
Gelijk een grote botte ploeg
En zoveel tijd vergaat er
Dat het ineens weer donker is
En dat de sterren pinken
Naar d’ijzeren verdoemenis
Die nooit heeft willen zinken.