In et paerk achter struike
onder baerk en plataan
ston vergete monoliete
somber en onaangedaan
monumente zonder name
grijze bakes zonder zon
die de waendeler beklemme
meh un flaenke van beton
 
A' ge muug zeh' van et waerk
en ge voeld oe wa nerveus
en ge waendeld wad in 't paerk
vör ne varse frisse neus
zukt dan efkes nor de schemer
achter bloemmen en gazon
lot de stilte triomfere
en blefd staan ba den beton
 
van de bunkers
tiêkes van elende
zwarte dipte van de mense
die verginge zonder zin
 
de bunkers
functioneel overwoge
mor deur snikken onbewoge
en de doêd woênd der nog in
 
de bunkers
'k zing de lijdesweg passere
van degeen die daar crepeerde
zonder troêst of poëzie
 
'k vuul me leeg en iêwenoud
en m'n trane valle koud
oep de bunkers