Mijn vader ligt al twintig jaar in zijn kist
Een kort leven snel uitgewist
Het deksel van het graf vijf vingers van zijn neus
Hij hield van de ruimte , de dood liet hem geen keus

Daarbovenop nog aarde met zwarte kluiten
Hoe geraakt zijn adem dan naar buiten
Graag had ik nog zo een wolkje willen voelen
Net genoeg om mijn heimwee te koelen

Op een dag zal het gebeuren
Dat de kinderen rond mijn graf staan te treuren
Ik hoop dat er dan eentje besluit
Kom wij helpen vader er uit
           ---------------------------------------------------