Een mens mag zijn eigen niet beroemen
Schoon dat hij is in het uiterste geluk
Een malfortuin dat is er gauw gekomen
Maar achter volgt soms een zwaren druk
Alfons studeert voor geestelijk te wezen
Een enig kind , zijn ouders zeer rijk
De wereldrust kwam in zijn hart gerezen
Verliet zijn studie en kwam in het huwelijk

Met Idalia een dochter van zeden
Kreeg van hare ouders eenen groten schat
En beiden in het huwelijk getreden
Alfons die veel verstand bezat
Koos den koophandel om hem te verrijken
En de commerce al bij den indiaan
Zijn groot fortuin deed zijn ijver blijken
Zo dat zijn reis was goed vergaan

In het huwelijk heeft Idalia ontvangen
Twee frisse zonen tot hun groot plezier
Waarnaar een paar het meeste verlangen
Zij werden opgevoed met goede manier
Tot Alfons moest op de woeste baren
Met zijn schip al naar den zuid of oost
Praamt zijn Idalia met hem mee te varen
Met hun twee zonen tot vermaak en troost

Maar op de zee , wat is hun overkomen
Een groten storm als een orkaan
Waarnaar ieder heeft den schrik genomen
Men zag de masten en de zeilen stukken slaan
Al de matrozen riepen om genade
Alfons die riep : Heer Jezus sta ons bij
Zij hebben Idalia van het schip geladen
In enen boot met kermen en geschrei

Vissers die langs de zee aldaar passeerden
Hebben Alfons mede naar huis geleid
Tot dat hij was in staat om te marcheren
En dan heeft hij zo ook zijn land bereikt
Dan heeft hij zich naar den bisschop begeven
Vraagt zijne gratie en klaagt zijne nood
Om in den geestelijken staat te leven
Nu vrouw en kinderen allemaal zijn dood

Hij heeft intijd het priesterschap ontvangen
En kiest een dorp al aan den enen kant
Om er de mensen thans naar zijn verlangen
Ja te dienen tot hunnen onderstand
Idalia bleef met haar zoontjes dolen
In Frankrijk , wel zeven jaren tijd
Zij heeft haar kinderen dagelijks bevolen
Te bidden voor hun vaders zaligheid

Zij sprak : Mijn zonen , wat kunt gij nog lijden
Ach zoekt voor mij enen geestelijken man
Uw moeder gaat van deze wereld scheiden
Mijn kinderen lief , het is met mij gedaan
Het ene is naar het dorp toegelopen
Het ander bleef wenend bij zijn moeder staan
Zij zonk ter aarde , het zoontje heeft uitgeroepen
Ach lieve moeder laat mij met u gaan

Het ander zoontje informeert en doet zijn klachten
Aan den heer Alfons en sprak mijn priester zoet
Kom naar mijn moeder en wil niet wachten
Zij ligt ter aarde waar zij sterven moet
Alfons beziet het kind en hij begint te beven
Dat bitter wenen bewoog zijn edel hart
Heeft het als vader de hand gegeven
Hij zegent de moeder en hare laatste smart

Hij heeft haar een weinig van den grond geheven
En sprak vrouwken doe mij uw beleid
Wilt u in de handen van de heer begeven
Zeg mij uw naam en van waar dat ge zijt
Zij sprak ik ben te Hammelforst geboren
Over tien jaren kwam ik in den echten trouw
Met den heer Alfons die ik ben op zee verloren
Als ik er op denk dan berst mijn hart van rouw



Hij riep mijne vrouw en wilt nu maar herleven
Ik ben Alfons , ik ben uwen eigen man
Maar in zijn armen is zij dood gebleven
Zij sprak nu is den wil van god voldaan
Alfons begon dan zeer droevig te kermen
Over het verlies van zo een edel vrouw
Hij riep : den hemel wille mij beschermen
Hij maakte met zijn kinderen grote rouw

Hij sprak : O gij mijne lieve kinderen
Ik ben uw vader , uw moeder is nu dood
hij heeft haar lichaam naar het dorp doen dragen
En doen begraven met veel droefheid groot
Daar mede doet hij met open hart zijn klachten
Smeekte den hemel met een droef getraan
Door Gods bestier zo komt hij in gedachten
Van eenzaam in ene wildernis te gaan

Al zijn geld en goed stelt hij in goede handen
En zijne kinderen in goede deugdzaamheid
Offert aan God een laatste offerande
En heeft de wereld dan adieu gezeid
Leeft nog drij jaren in grote penitentie
En riep : Idalia bid god voor mij
Zijn groot berouw verlichtte zijne concientie
Hij is gestorven op den zesden mei

Dan hebben de jagers hem in het bos dood gevonden
En spoedig deze droeve mare verspreid
Zijn lichaam is naar het dorp gezonden
Waar hij bij zijne vrouw begraven leidt
Heeft god dees paar op aarde veel doen lijden
Na veel ellende in hun jonge jeugd
Hij zal hen hiernamaals wel verblijden
En leven samen in des hemels vreugd
            --------------------------