Over een blinde soldaat

Daar staat in het eeuwige duister
Vol smart een blinde soldaat
Hij murmelt met een zacht gefluister
Een droevigen trek op t'gelaat
Geen vreugde voor mij hier gegeven
Voor mij is de wereld gedaan
Mij wacht een ongelukkig leven
Geen vrijheid voor mij nog voortaan

Refrein
Ik denk aan u mijn lieve vrouwe
Ik heb medelijden met u arm kind
Ons wachten nog droefheid en rouwe
Want vader , helaas hij is blind
Mocht ik daarom zo dapper strijden
Waarom bleef ik toch niet gespaard
Nu zal niets voortaan hier op aard
Mij nog verblijden

Maar als de vrede zal wederkeren
Mijn vrouwtje lief , mijn kindje klein
Dan zal ik bij u samen wezen
Uw hart zal dan vol vreugde zijn
Maar als gij zult zien en zult horen
Dat vader helaas niet meer ziet
Dat uw lach hem niet kan bekoren
Dan wordt al uw vreugde verdriet

Refrein
Ons wachten nog droevige tijden
Ons leven verwoest bovendien
Uw lach zal mij niet meer verblijden
Uw wezen zal ik niet meer zien
Het licht is mij eeuwig ontnomen
Hoe vreselijk , mijn lijden is groot
Het is erger nog dan de dood
Ons wacht er grote nood

Terwijl hij daar droef zit te klagen
Denkt moeder aan vader zo teer
Het kindje is reeds aan het vragen
Moeder waneer komt vader weer ?
Uw vader mijn kind laat ons hopen
En bidden voor zijn wederkeer
Dan zal hij ons suikergoed kopen
Als hij in ons huisje keert weer

Refrein
En met de handjes samen gevouwen
Zit het kind daar op moeders schoot
Zij bidden het kind en de vrouwe
Spaart vaderken toch van de dood
Ach God en heb wat medelijden
Zo smeekten zij beiden vol vuur
Maar vader zucht ginds overstuur
Ik ben blind op dit uur
         _________________________