Moeder ik heb mijn voeten verbrand

Op de verste uithoek van de wereld zit een jonge man naar zijn moedertje in Vlaanderen te schrijven .Moedertje , maak je niet te veel zorgen . Het gaat tamelijk goed met mijn gezondheid . Mijn baard is lang en begint te grijzen . Ik moet voor 800 zieken zorgen . Elke zondag zit mijn kerk vol volk . Ik heb van een Amerikaan een harmonium gekregen . Ach moedertje je zou het allemaal eens moeten zien , en eieren roeren en koffie zetten voor uwe Jef . Twee maanden geleden ben ik doornat thuisgekomen van een zeereis . Het bracht een zware verkoudheid mee , en mijn voet heb ik verbrand in mijn voetbad . Het vel valt er af . Zo heb ik veertien dagen lang geen mis kunnen lezen , en het gaat ook maar slecht op op zondag bij het preken te blijven rechtstaan . Ik kan niet meer te voet gaan moeke . Stel je voor : jullie Jef rijd nu in een koets uit .
Voel je niet hoe die jongen stilaan zijn lieve moeder ginds ver over zee iets aan het wijsmaken is . Hij is veel zieker dan hij zich voordoet . Wie is die Jef ? Een kempische jongen uit Tremelo met name Jozef De Veuster . Vader Frans en moeder Katelijne begaan een boerderij . Het zijn mensen die goed voor hun acht kinderen zorgen . Vader drijft ook een beetje handel in granen en zaden . De Jef studeert . Hij is nog geen priester als hij reeds naar de wilde Kanaken op de verre Sandwicheilanden Vertrekt . In de buurt ligt Molokai : Een hoge rots , een zee die hen van de bekende wereld afsnijd , een hospitaal , of iets dat er van ver op lijkt , bouwvallige hutten en een hoop ellendige mensen : Melaatsen . Een oord dat het zelfde opschrift mag dragen als de hellepoort van Dante : Hieruit komt geen mens ooit wederom . Daar vergaan mensen , stikken in bitterheid en dronkenschap , want daar weerklinkt de kreet : Hier zijn geen wetten ! De bisschop roept zijn beste kerels samen , jonge missionarissen . Wie van jullie wil die mensen gaan redden ? Ik verplicht niemand want daar moet je u zelf levend begraven . Ik zal gaan monseigneur . Dat is het woord van een Vlaamse jongen , van Jozef De Veuster . Op 10 mei 1873 Gaat hij met een vrachtschip die vlees aanvoert gans alleen met niets dan zijn kruis en zijn brevier naar Molokai . Zijn werk kan beginnen , iets geknipt voor hem . Nu kan hij eindelijk zijn reuzenkrachten meten aan een reuzentaak . Meer dan dertig nachten slaapt hij onder de blote hemel . Hij overwint zijn afkeer van de afschuwelijke melaatsheid . Hij tromt de zieken samen in het verlaten kerkje . Er straalt nieuwe hoop onder hen , dus ook nieuw leven , want deze pater Damiaan wil alles voor hen zijn , en is alles voor hen . Hij timmert in 12 jaar 300 nette houten huisjes , legt een waterleiding aan , zorgt voor wat geld . Dokter en apotheker is hij , ook architekt . Hij plant en bouwt zijn houten kerkje , bouwt er een tweede bij , sticht een fanfare en overwint de drankplaag . Hij brengt het zo ver dat zijn melaatsen verklaren : wij zouden onze genezing niet wensen als wij Molokai moeten verlaten . Hij blijft de Kempenaar wiens leven een zwoegen is . Hij bouwt schoollokalen voor de weeskinderen . Hij timmert ongeveer 1500 lijkkisten wat evenveel begrafenissen betekent . Deze begrafenissen zijn plechtig , troostvol ; Zingend worden de doden naar hun rustplaats geleid , begrafenissen die telkens een binnenleiden in het paradijs zijn . Twaalf jaar houd hij het uit , dan komt zijn beurt . Ook hij word melaats , maar hij legt zijn werk niet stil , ja pater Damiaan sjouwt voort tot de rottende ziekte hem op zijn bed velt . Kalm en waardig sterft hij op 15 april 1889 . Al de melaatsen schreien als kinderen . Op zijn grafmonument te Molokai staat : Groter liefde heeft niemand dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden . weet je wie ooit deze woorden sprak ? Iemand die de eerste was om ook zo te handelen .
In Leuven kan je zijn grafkapel bezoeken , en daar staat ook zijn standbeeld . Ook in Washington , de Amerikaanse hoofdstad staat pater Damiaan gebeeldhouwd in de galerij van de groten der aarde .
Wil je nog wat meer weten over pater Damiaan , ga dan eens naar Tremelo . Het geboortehuis met de witte gevel werd als museum ingericht en kreeg een stemmige Hawaiaanse toren . Zo kan je Hawai  gaan ontdekken in Tremelo . Ga eens kijken , en je zal met ons besluiten : Zij die alles hebben geofferd voor een ander zijn de edelste mensen uit onze geschiedenis . 
          -------------------------------------------------------------------------------