Lakens rekken

Tien ure s'morgens , mooie winterdag
Rond lichtmis .... t'Stoofke staat met rode wangen
Te ronken . Alle stoelen zijn behangen
Met helder wasgoed waar de witte lach
Der winterzon op valt al door de ruiten
Die vrolijk glinsteren achter neteldoek
Ons poeske spint van welzijn in haar hoek
Zijn warmen , ligt Caro  te zuilen buiten
Op straat is t'winterstil , maar een gerucht
Verneemt ge er : t'Bij gebingel der belle
Der molenkar - ze is ver nog - door het schelle
Getink verraadt haar door de lichte lucht
En boodschapt aan het dorp de langverwachte
Malloden , die zo welkom zullen zijn
Ik luister met behagen naar het fijn
Gerinkel droom en smoor .... Dar komt de zachte
Vree stille tred van moeder mijwaarts af
De kelderkamer uit : Mijn pijpe Neelken
Zoo lacht ze - Trek dat eeuwig pijpesteelke
Eens uit uw bekske en staak dat wreed gepaf
Een wijl , en help moeder eens heur lakens rekken
Toe als een brave man , dan krijgt ge vast
Wat goeds van mij , alla mijn lieve gast
De handen uit de mouw en duchtig trekken
Ik hou alreeds een laken bij het end
Ik grijp het frommlend in de vaste vuisten
En t'lustig spel begint . De vingerknuisten
Gaan schurend op en af , weldra gewend
Aan t'ritmisch trekken , leuren weg en weder
Van t'lenig lijnwaad tussen mij en haar
Die blozend blij , aan t'ander ende daar
Zich wiegen laat en schommelen op en neder
Gedragen door mijne uitgelaten kracht
En zotten ijver , tot haar giechel - stemme
Het speels geweld des ruwen helpers temme
Die al te wild , haar om te halen tracht
Haar om te halen ....ei ! Haar vinnige ogen
Bespieden elk beweginsken en staan
Spotgierig in de mijne , ga te slaan
Mijn sluwe vonsten en mijn ijdel pogen

Och och ! dat is al dertig jaren leen
Hoe komt mid-zomers mijne wang te gloeien
Op die gedenkenis eens winterdags ? waarheen ?
Waarhenen ach ! Zijt gij die k'toen zag bloeien
Mijn moederken , zo jeugdig - snel en blij ? ...
Uw wegzijn geeft mij kou in t'zonnetij
                 ----------------------------