Het waren twee koningskinderen

Het waren twee koningskinderen
Zij hadden elkander zo lief
Zij konden bijeen niet komen
Het water was veel te diep
Wat deed zij , zij stak op drie keersen
Als s'avonds het daglicht zonk
Och liefste , och zwem er over
Dat daad s'konings zone was jong

Dat zag daar een oude kwene
Een alzoo villijnig vel
Zij ging er dat licht uitblazen
Toen smoorde de jonge held
Och moeder , mijn liefste moeder
Mijn hoofdje doet mijnder zo wee
Mocht ik er een wijle gaan wandelen
Gaan wandlen al langs de zee

Och dochter mijn liefste dochter
Alleen en moogt gij daar niet gaan
Maar wek uw jongste zuster
Laat die met u wandelen gaan
Och moeder , mijn jongste zuster
Is nog een zo kleine kind
Zij plukt er wel alle de bloemkens
Die zij onderwege vindt

Zij plukt er wel al de bloemkens
De bladerkens laat zij staan
Dan klagen de lieden en zeggen
Dat hebben s'konings kinderen gedaan
Och dochter mijn liefste dochter
Alleen moogt gij daar niet gaan
Maar wek uwen jongsten broeder
Laat hem met u wandelen gaan

Och moeder , mijn jongste broeder
Die is nog zo klein , een kind
Hij loopt er naar alle vogels
Die hij onderwege vindt
De moeder ging naar de kerke
De dochter ging haren gang
Tot zij er bij t'water een visser
Haar vaders visser vond

Och visser zo sprak zij , visser
Mijn vaders vischerkijn
Gij zoudt er voor mij eens visschen
Het zal u geloond wel zijn
Hij smeet zijn netten in t('water
De loodekens gingen ten grond
In t'korte was daar gevisschet
s'Konings zone , van jaren was jong

Wat trok zij van haren hande
Een vingerling roode van goud
Houd daar zei zij goede visscher
Dien vingerling roode van goud
Zij nam toen haar lief in haar armen
En kuste hem aan zijnen mond
Och , mondeken kost gij nog spreken
Och herteken , waart gij gezond

Zij hield er haar lief in haar armen
En sprong er met hem in de zee
Adieu zeide zij , schone wereld
Gij ziet er mij nimmer meer
Adieu o mijn vader en moeder
Mijn vriendelens allen gelijk
Adieu mijne zuster en broeder
Ik vare naar t'hemelrijk
          ---------------------