Het lied van de cristen werkman

Ik heb het lastig in mijn leven
Van s'morgens vroeg tot s'avonds toe
Om vrouw en kinderen brood te geven
Werk ik mijn lichaam stram en moe
Maar weinig rust mag ik genieten
En d'arbeid kost me zweet en pijn
Hij zal me nimmer toch verdrieten
Daar vrouw en kind mij dierbaar zijn

Wanneer ik s'avonds thuis gekomen
Mijn brave kinderen weerzien mag
k'Heb ras hen op mijne knie genomen
En deel met hen hun spel en lach
Mijn vrouw zet zich aan mijne zijde
Gelijk een minnend vrouwke doet
En samen zeggen wij dan blijde
O god , wat is ons leven zoet

Ik zal de moed niet laten zinken
Hoe lastig mij ook d'arbeid zij
k'Zie ook zo menig ogen blinken
Van brave vrienden rondom mij
Van vrienden die zijn trouw gebleven
Aan God en plicht , aan deugd en eer
Die voor dezelfde rechten streven
En voor elkander staan te weer

Kom hoort het snode volksverleiders
Die huwelijkstrouw en plichten schendt
Wij blijven d'onverzoenbare strijders
Voor t'geen gij haat , vertrapt , miskent
Gij durft de vlag des oproer's steken
Maar zo g'ons recht ooit schenden dorst
Wij staan voor u als op een teken
En tonen u ons werkmansborst

En gij vooruit mijn werk gezellen
Voor uwen god , uw werk , uw loon
Laat nooit de vijand u ontstellen
Uw doel is edel , groot en schoon
En luister naar geen rode slaven
Veracht hun leer , hun dwingelandij
Wij blijven kristenen , blijven braven
Wij blijven werklui , vrank en vrij
           _________________________