Het begijntje

Een laag gezten huizeke
Getekend met een kruizeke
Is t'Godsgewijde kluizeke
Van zusterke begijn
t'Kon groter zijn , t'kon lustiger
Maar heiliger of rustiger
Maar liever kon t'niet zijn

En treedt gij over t'drempeltje
In t'hagelwitte tempeltje
Van t'Godgewijde exempeltje
Ge ziet bij t'fijn gordijn 
In t'poeder - ziftend zonneke
Het vlug en vlijtig nonneke
Oud zusterke begijn

Het zit voorzichtig knippende
Hier stekende , daar stippende
Papier en tijd versnippende
En frutselt hoe of wat
Of slentert eens door t'kamertje
Of leest uit Thomas - hamertje
Een vroom - beduimeld blad

En klinkt het klooster belleke
Ze sluit het stille celleke
En drentelt naar t'kapelleke
Met de ogen neergeslaan
En knielt er op het zedigste
En prevelt op het vredigste
En laat heur zieltje gaan

En heel dit zieltje ontvouwende
En t'door en door beschouwende
Klopt ze op heur harte rouwende
k'Heb zo veel kwaads gedaan
Dat mij de heer geduldige
Ik wil me niet ontschuldigen
k'Zal beteren voortaan

En roerloos op het zitteltje
Het leest nu nog een titteltje
Uit Cruysse's vroom kapitteltje
Den donckren siele nacht
En zegent zich een kruizeke
En nu met spoed naar t'huizeke
Waar t'kantekussen wacht

Zoo varen duifjes schuivende
Zich met geen stof bestuivende
Maar in den koepel wuivende
Van t'zuiverst kristalijn
Gezegend zijn die leventjes
Ze raken de aard maar eventjes
Lijk zusterke begijn
             -----------------------