Toen ik haar zag staan in het zand,
met haar tropisch blauwe ogen. Geen twijfel in m’n hoofd,
ze was voor mij.

Ze keek me aan en zonder iets te zeggen,
begreep ik wat haar blik me zei.
'dans vanavond met mij!'

Een dans uit duizend nachten,
dans ik met jou, in gedachten.
Alsof de maan voor eeuwig schijnt,
en jij nooit meer verdwijnt.

Duizend nachten, in gedachten
alsof de maan voor eeuwig schijnt, Oh
En jij nooit meer verdwijnt.

De volgende dag, op het strand,
niets dan mooie blauwe ogen.
Maar het diep en tropisch blauw, zat er niet bij.
En net toen ik er niet meer in geloofde,
klonk er een stem zacht van opzij.
'jij danst vanavond met mij!

Een dans uit duizend nachten,
dans ik met jou, in gedachten.
Alsof de maan voor eeuwig schijnt,
en jij nooit meer verdwijnt.

Duizend nachten, in gedachten
alsof de maan voor eeuwig schijnt, Oh
En jij nooit meer verdwijnt.