In de mantel der liefde vallen gaten,
er is geen plaats meer onder het tapijt.
In de doofpot zitten scheuren,
het gaat hoe dan ook gebeuren.
Ik raak 't voordeel kwijt.

't Is het beeld dat ik zelf heb geschapen,
van wie ik ben of gworden door de tijd.
Ze heeft het altijd wel geweten,
maar wil ze ook vergeten.
Ik raak 't voordeel kwijt.

Maar gelooft ze wat ze ziet.
Geloof me nou, geloof me nou, geloof me nou.
Gelooft ze wat ze ziet,
ik raak 't voordeel kwijt.
Maar haar twijfel niet.

Ik heb er nooit bij stilgestaan,
dat alles wat ik zei of deed.
Zich zo tegen mij zou keren,
omdat iedereen 't weet.
Ze is zo vaak voor mij gewaarschuwd,
en bij haar telt dat voor drie.
Dus sta ik fouten uit te leggen,
die ik zelf niet eens zie.

Ja ik heb zat om mij voor te schamen,
nee ik heb niet van alles spijt.
Het zijn maar een paar van al mijn kanten,
en juist die wil ik niet kwijt.
Maar ik zou mezelf ook niet geloven,
teveel schijn te weinig voor.
Ze denkt me nu te kennen,
ze kent me niet.
Ze heeft me door.

Maar gelooft ze wat ze ziet.
Geloof me nou, geloof me nou, geloof me nou.
Gelooft ze wat ze ziet,
Geloof me nou, geloof me nou, geloof me nou.
Gelooft ze wat ze ziet.

Teveel schijn te weinig voor,
Ze kent me niet.
Ze heeft me door.


(c) Tekst en Muziek: Richard Kemper en Remco Veldhuis