Nu ze rustig slaapt,

pak ik mijn overhemden, alle negen die ik heb.

Das vier meer dan ik had.

Dit is het dan het einde van.

Ik laat de foto's staan, maar ik zal gaan.

Ze heeft niets fout gedaan.



Ze draait zich langzaam om.

M'n tas raakt overvol met wat ik ooit eens van haar kreeg.

M'n kast is bijna leeg.

Ze fluistert zacht: "t Wordt laat vannacht."

Ik geef r nog een ochtendkus, heel vlug,

maar ik kom vandaag niet terug.



We hebben het al zo vaak gezegd

en er ons bij neergelegd.

Zo zou het gaan, wanneer de vraag.

Nou die dag is dus vandaag.

Ik kijk nog een keer en ik voel de twijfel weer.

Zo voelt ie dus, de laatste kus.

Ik doe de deur heel zachtjes dicht, 

‘k Onthoud, de blik op haar gezicht



M'n tas staat op de gang.

M'n leven past erin en al het mooie kwam van haar.

We hoorden bij elkaar.

Het ging te goed, te vroeg ontmoet.

We wisten allebei dit duurt nooit lang,

maar we waren steeds te bang.



We hebben het al zo vaak gezegd

en er ons bij neer gelegd.

Zo zou het gaan, wanneer de vraag.

Nou die dag is dus vandaag. 

Ik kijk nog een keer en ik voel de twijfel weer.

Zo voelt ie dus, de laatste kus

Ik hoop dat ze het heel snel weer vergeet,

omdat ze beter weet.



Zou ze wakker zijn?

En heeft ze al gelezen wat ik naast ‘r heb gelegd?

Waarin ik heb gezegd:

"De laatste kus, ik doe ‘em dus,

terwijl je altijd zei: "Hij komt van mij."

Want de sterkste dat was jij.



De laatste kus, dit is ‘em dus…