Het begon heel simpel, het leven met ons twee:
alle dagen vrijen,
in een huis vlak bij de zee.
Ik zien aa nog lopen, bloot over ‘t strand,
niks on aa lijf, bloes in oe hand.

Mijnen droom, as ik droom is’t van aa, 
en ak riek on die bloes, riek’ek aa.

Het bleef nie zo simpel, da le-ven van ons twee.
Gij vond iemand anders,
en vergeten was de zee.
‘k Wil aa zien lopen, bloot over ‘t strand;
al wa nog bleft,
is aa bloes , in mijn hand.

Mijnen droom, as ik droom is’t van aa,
en ak riek on die bloes, riek’ek aa.

Zes jaar voorbij, Ik denk aan dien tij-ijd,
gij op ons strand. Ik mis aa al-tij-ijd;
ze riekt nor aa.

Mijnen droom, as ik droom is’t van aa,
en ak riek on die bloes, riek’ek aa.

Heel de we-reld draait deur,
ik droom voort, zonder kleur.
Mor a’k riek, on die bloes:  zien’k aa.