Ein måse fauk frå ein islagde stein

å flaksa høgt øve sjø,

Der bølger sukka og vinden grein.

Sommaren va dø.



Et landskap skifte frå grønt å te grått, 

mens tonar fraus inni meg.

Eg sto med fjorden ei vestlandsnått, 

syns eg hørte steg.



Då kom det ei jenta med sommarlått, 

ei så tok meg i håndå.

Og alt det vonda i verden blei godt 

her på vinterstrondå.



Å heila nåttå va me to i lag, 

mens vinteren tinte omkring.

At jentå gjekk før det heilt blei dag 

gjorde ingenting.



Eg hadde ei jenta med sommarlått, 

ei så tok meg i håndå.

Og alt det vonda i verden blei godt 

her på vinterstrondå.