Du har våre der så lenge

det e kjenna deg eg trenge

Kem e du?

Når eg ligge og sko sove

får eg himmelen i håvet

ka gjer du?



Så ta det litt alvorlig

og ikkje sprett sånn ront

det kler deg heller dårlig

og gjørr meg voldsomt vondt

tenk det du.



Det får brista eller bera

men ta deg nå ei pera

eg sa det.

Og sei meg ka så binne

og koss du innerst inne

vil ha det.

Det tuntreet eg planta

så alltid sto så støtt

det trenge ikkje skranta

om du finn du du e nødt

te gå fra det.



Men ikkje la meg tro – nei

aldrig la meg tro at

du lyge.

Får eg ikkje tro på deg

kan eg ikkje tro på någen

alt ryge.



Men viss eg sa eg ville

satt håvet mitt i pant

på at du e snille

så vett eg det e sant

eg e myge.