Så blåe, blåe himmel.

E knapt en bommullsau å se.

Men Den Gode Fe,

to niser og et nasehorn, eit skip.

På trappå står et norgesglass

med merr enn tretten humler i.



Så blåe at alt skinne:

Tri buskar, tri stømper i ei snor, 

et glovarmt bord

med Tarzanblader , Donald og Vill vest.

På trappå står eit norgesglass

med merr enn tretten humler i.



En sleten, bleike fluktstol,

den einaste som ennå holde ml.

Ein kopp, ein skål, ein lommaduk ein nabo gjekk ifra.

Ei trygge sol på himmelen.

Ein lomme full av sommartid.



Ein postmann plystre lydlaust.

Et postkort med ein slump med blåe ord:

Ein storebror

med kjerest og et telt, de har det bra.

På trappå står et norgesglass 

med merr en tretten humler i.



Og jenta øve gatå

har hytta bak ein skog og bak et fjell.

Gror kantarell.

Langs stien står ein hest hu må forbi.

På trappå står et norgesglass

med merr enn tretten humler i.



Og på den andre sidå

av steingjerdet og ennå lenger ner

står sjeldne trer.

Eit kutråkk te ein badevei, ei vik.

Ei trygge sol på himmelen.

Ei vide, åpen sommartid.



I hagen e så stille.

Ein UFO kunne trygt ha sitt sitt snitt,

Og rasta litt,

Forsynt seg med litt solber og reist hjem.

På trappå står et norgesglass

Med merr enn tretten humler i.



Og alle de som bor her

E på kjøkken spise sommar middag der.

Og te dessert

Får de sukker kavring,

Flaskemelk – kultur.

På trappå står et norgesglass

Med merr enn tretten humler i.