Ze draagt me, ze verzorgt me
en ze houdt me in haar hand
ze laat me niet ontsnappen
langs de voor- of achterkant.

Ze doorsnuffelt al mijn plannen
schuift de grendel voor de deur
ze vertrouwt me evenmin
als de belastingscontroleur.

Ze doet mijn wagons ontsporen
steekt haar vingers in mijn oren
houdt haar handjes voor mijn mond
en houdt mijn voeten op de grond.

Ze beschermt me tegen alles
wat een rok of borstjes draagt
z' heeft ze allemaal vakkundig
de dorpel afgejaagd.

Maar wat ze nog niet weet
is wanneer ze mij ververst,
ik nooit op mijn buik lig
omdat ik iets verberg.

D'er groeien twee klein vleugeltjes
vanachter op mijn rug
en als ik daarmee kan vliegen
ziet ze mij niet meer terug.

Maar misschien heb ik haar nodig
misschien kan ik niet zonder
en dan val ik te pletter
of ga ik kopje onder.