Urbanus
Urbanus - liedje van de spoorweg lyrics
Your rating:
Op de spoorwegberm vleide ze haar heupjes tegen mijZalig lag ik weg te kwijnen Eén hand schuivend in haar truitje D' ander wuivend naar de treinen Ondanks ik niet verzekerd was Tegen diefstal of brand Zei ze dat ze bij mij ontzettend veel bescherming vond En bij het minste streeltje van m'n hand in lichterlaaie stond Ik had nooit boos op haar kunnen zijn Want ze was zo broos, oneindig porselein En die vouwtjes rond haar glimlach vertelden me de schoonste dagen van haar leven En had het niet zo laat geweest dan had ze zich nog helemaal gegeven Maar ze boezemde me niet zoveel vertrouwen in Want de B- kant van haar hartje die wou ze mij niet tonen En de leedjes van haar ogen verborgen een mysterie