De reutelvogel zingt in mij
op 't middenste verdiep.
Ik vrees dat hij met jongen zit
'k hoor overal gepiep.

Hij is de trieste voorbode
van een slechte tijd.
Ik ben met hem geboren
en ik raak hem maar niet kwijt.

Dikke nevelslierten
hangen dreigend rond mijn bed.
Ik krijg het weer benauwd
ik heb het raam opengezet.

De nacht staat aan mijn venster
en ook achter mijn deur.
Hij zorgt dat ik niet buiten kan
wat er ook gebeurt.
De muren schuiven dichter,
de kleerkast kruipt naar voor.
't Plafond komt naar beneden
en de vloer gaat naar omhoog.

'k Heb 't gevoel alsof mijn deken
duizend tonnen weegt.
'k Word dwars door mijn matras gedrukt
mijn ribbenkas begeeft.

Mijn chronische bronchitis
snoert mijn keelgat dicht.
Ik grabbel wat paniekerig
naar adem en naar licht.
'k Zit vol antibiotica,
mijn lever barst kapot.
Ik heb me nooit zo slap gevoeld
mijn longen worden rot.

Ik lig hier weer gekelderd,
een lekkere doktersprooi.
Maar ze zullen me niet krijgen,
het leven is te mooi.