Ze was wat je noemt een femme fatale
Boterzachte ogen, een hart van roestvrij staal
Ze nam wat ze zag, gooide dat weer weg
Zodra ze genoeg had van die gulden middenweg
Vele mannenharten lagen in de goot
Zolang je nagels groeien zei ze, ben je nog niet dood
Verliefdheid is een sprookje, daarna komt de vloek
En bij de laatste woorden verdween ze om de hoek

Nooit alleen!
Nooit alleen
Oh, de liefde de liefde
Mm, de liefde de liefde

Op een warme dag in haar bloemrok
Zat ze bij de kapper voor een lentelook
Ze mijmerde weg, plots zag zij ‘m staan
De glimlach die hij toverde bracht haar naar de maan

Reddeloos verloren, verloren in de tijd
En grenzeloos verliefd, tot in de eeuwigheid
Ze smeekte hem, laat me niet alleen
En tot haar groot geluk, twee armen om haar heen

De woorden die hij sprak, vol fatsoen
Zolang het hart kan spreken, laat hem dat dan doen
Wees nooit bang voor de dingen die je zegt
Want als je iemand pijn doet ben je nog niet slecht

Nooit alleen!
Nooit alleen
Oh, de liefde de liefde
Mm, de liefde de liefde

Maar op een koude dag, een jaloerse ex
Kwam om de hoek aangereden en  schreeuwde: vuile heks!
Als ik niet meer kan lachen, lach jij ook niet meer
Met een mes in zijn handen stak hij keer op keer
Haar geliefde, liet haar los, kreunend van de pijn
Haar ex schreeuwde nu weet je wat eenzaamheid kan zijn
Zijn ogen bloeddoorlopen, pupillen groot en zwart
Zijn laatste tel het mes in zijn eigen hart

  Nooit alleen!
Nooit alleen
Oh, de liefde de liefde
Mm, de liefde de liefde

Zij spookt door de straten, moederziel alleen
Denkend aan die dagen zijn armen om haar heen
Haar nagels bajonetten dood van verdriet
Haar lentelok verwinterd, lange ogen van graniet
Diep verdriet

Altijd alleen!
Altijd alleen!
Oh, de liefde de liefde
Mm, de liefde de liefde