Hebben we pijn nodig om gezondheid te koesteren
Moet ik eerst verliezen om te weten wat ik had
Moet ik tijd maken om te kunne verknoeien
Hoeveel moet ik dan nog krijgen om gelukkig te zijn

Voor het reizen en dolen doorheen glorie en smart
Hier aan de voet van de toren weet ik dat we thuis zijn
Voor mijn stegen en straten, zelfs voor mijn Vlaanderenland
Ik ben dankbaar, Onze Lieve Vrouw waakt zonder onderscheid
Voor mijn tableau vivant
Het kader waarin ik manoeuvreer maakt alles de moeite waard
Voor mijn lokaal patois, we begrijpen mekaar
Dankbaar voor mijn plek in deze sacré monde

Laat ons bidden , laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen

Omdat we anders zijn, dankbaar voor wij en zij
Uiteindelijk zijn we toch allemaal wat we doen alsof we zijn
Voor de muziek, good vibes I love I hart
Zo smelten we terug samen op neutraal terrein
Voor de nuance, de balans, het delen van ’t brood
Voor de verbeelding, want zonder verbeelding geen hoop
Voor zij die zin zoeken, die koesteren, zich laten raken
Dankbaar voor die mensen die het vuur in mij ontwaken

Laat ons bidden , laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen

Voor het geluk, gelegenheid, juiste sterrenstand
Voor mijn witte privileges, ik gun ze alleman
Voor mijn acolieten, m’n broers en bloed rondom mij
Dankbaar dat mijn dikkop nooit een te groot aandeel opeist
Voor wat ik niet heb, vooral voor wat ik niet heb gedaan
Dikwijls een stap verwijderd van fataliteiten te begaan
Voor het vele vallen en de les die ik er toch nooit uit haal
Ik ben zo dankbaar dat ik hier nog mag staan

Laat ons bidden , laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen
Voor die gouden tijden van ons bescheiden scene
Voor die krakende podia, tentzeilen die gaan vliegen
Voor de hiphop, waarvan ze zeggen dat hij dood is 
Dankbaar voor de drang in mij om te blijven doen wat ik doe
’t Is voor mijn nummer één, kan niet zonder de twee
Voor mijn slechte linkse, de andere krijgt hem er wel in
Voor de tricolore, les enfants d’une autre patrie
Voor de nummer tien en de rest van de gouden generatie

Laat ons bidden , laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen

Voor moeder de vrouw, voor het leven dat ze creëert
En voor mijn twee klein mannen, om het verder te zetten
Voor onze voorouders, ik hoor hun strijdkreten
Dat we die pijnlijke weg naar vrede nooit niet vergeten
Voor de passé, voor het heden kus ik mijn hand
Hier aan de voet van de toren besef ik dat ik dankbaar moet zijn
Voor de avond, de nacht, de nieuwe dag
Voor al wat nog komen mag, bij voorbaat dank

Laat ons bidden , laat ons zingen
Laat ons bezinnen, laat mij binnen

Laat mij binnen
Laat mij binnen
Laat mij binnen