hier staan we dan
in’t middelpunt van ‘t heelal
voedselbon en chateau migraine in d’ hand
wie kijkt er nog naar de sterren
wie houd ze bij de stand
ik schrijf liever mijn eigen begin
midden en einde, kan ik nog terug
wil ik die afstand overbruggen
die warmte voelen
alsof we nog leven op zomeruur
ik wil u horen huilen
met de maan boven ons bed
al is het 1 traan
laat zien dat er nog gevoelens zijn
‘k ben ni de gemakkelijkste mens
maar gij kent de context
dankzij u blijf ik min of meer in evenwicht
ge weet, blijf bij mij
al is het tot de zon zakt
hou zolang mijn hand vast
ik wil gerust terug bang van ’t donker zijn
ooit
hadden we geen nood aan een reden
vergaan hier en nu
tot nergens en nooit meer
w’ hebben onze naam verbonden in’t stof 
van ne steen   
hoezeer ook de emotie erodeert 
we blijven één

duizenden wegen
geen enkel spoor
heeft dees dan nog wel zin
soms zit het tegen
maar wij gaan door
ieder eind is een begin
duizenden wegen
geen enkel spoor
heeft dees dan nog wel zin
soms zit het tegen
maar wij gaan door
ieder eind is een begin

loopt den avond ten einde
of was het een feestje te veel
heeft het zin om terug te spoelen
hoeveel keer nog drukken wij op replay
blijft bij mij
al is het tot de zon opkomt
w’ hebben zoveel verleden
is er nog wat plek voor toekomst 
weinig tijd, nog minder geduld
wie weet wat er nog komt och
de ochtend is zeker
alleen niet voor ons
krijgen wij ne nieuwe dag
we moeten blijven investeren
als ge speelt is ’t om te winnen toch
anders laat ‘et beter
is er nood aan inspiratie
er is nog bobonne’s recept
da ’s nooit te complex
altijd bordje leeg en immer respect
’t kan alle kanten op
nog voor het eind van dees lied
wa zeggen ons intenties
hier staat ne sukkel op de sokkel
die u toch zo geire ziet
dus schrijf ik mijn eigen eind,
midden en begin

duizenden wegen
geen enkel spoor
heeft dees dan nog wel zin
soms zit het tegen
maar wij gaan door
ieder eind is een begin
duizenden wegen
geen enkel spoor
heeft dees dan nog wel zin
soms zit het tegen
maar wij gaan door
ieder eind is een begin