Waar we speelden in het plantsoen heeft men een flat gebouwd
En wat gek, nou lijkt die plek ineens zo kil en koud
Het beton is zo heel anders dan het plantsoentje was
En de zon valt op een steen zo anders dan op gras
En zo heeft alles op den duur z’n tijd gehad
Maar kijk ik naar de rozen, denk ik vaak: hoe doen ze dat
Want Rozen blijven rozen, blijven rozen, blijven rozen
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn
Rozen blijven rozen, blijven rozen, blijven rozen
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn

D’r was een winkeltje met zouthout en met katjesdrop 
Dat is nu een uitgebreide blote-plaatjesshop
De oude kerk tussen de nieuwbouw, ’t is een vreemd gezicht
Zo alleen en zo verlaten. De hekken zijn al dicht  
En als er weer iets liefs verdwenen is
Komt er altijd iets van heimwee, altijd iets van droefenis
Maar rozen blijven rozen, blijven rozen, blijven rozen
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn
Rozen blijven rozen, blijven rozen, blijven rozen
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn

Maar toch denk ik, liefste, als ik zachtjes met jou praat 
Of als ik stiekem zie hoe lief jij door de kamer gaat
Dat er dingen zijn, die dulden geen verandering
En dat jij, dat jij, voor mij, voor mij, zo’n ding bent, lieveling
Want ik zie je onveranderd voor me net als toen
Soms denk ik zou ze weten, hoe de rozen zo iets doen   
Want rozen blijven rozen, blijven rozen, blijven rozen
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn
Blijven rozen, blijven altijd wat ze zijn