Jacqueline, slaapt op een bank van velours
De scheidsrechter fluit in de ring
De paus raapt zijn brilletje op van de vloer
En ik , ik zing

De wind gaat tekeer langs de landweg
Een zieke zit rechtop in bed
een meisje zegt; neem toch die hand weg
En een postbode poetst zijn trompet

En iemand vraagt: waarom moet ik leven
En iemand vraagt: waarom moet ik dood
Iemand vraagt: Ach, blijf nou toch even
En iemand vraagt: waarom zijn de radijsjes rood

Een goochelaar zegt: Ans, mijn strikkie is vuil
een bokser roept luid: I’m the King
Er speelt op een kerkhof een kind in een kuil
En ik; ik zing
 
Een man vraagt beleefd: welke prijs was het
Een ambtenaar sluit zijn loket
Een vrouw roept: het staat in de ijskast
En de voorzitter opent zijn bed

En iemand vraagt: waarom moet ik leven
En iemand vraagt: waarom moet ik dood
Iemand vraagt: Ach, blijf nou toch even
En iemand vraagt: waarom zijn de radijsjes rood

Een kind heeft voor het eerst zelf een appel geschild
De tandarts zegt zacht: lieveling
Een egel kruip over de hoofdweg en rilt
En ik: ik zing

Een dronkenman schuift naar de tap toe
Een vrouw zet een stoel op een blad
Een koorddanser valt over haar traproe 
En een nonnetje knielt in een bad

En iemand vraagt: waarom moet ik leven
En iemand vraagt: waarom moet ik dood
Iemand vraagt: Ach, blijf nou toch even
En iemand vraagt: waarom zijn de radijsjes rood

 Ik wil geloven in het leven en in het wonder
En dan moet je niet vragen
Ik kijk niet meer om
D’r gaat veel meer boven m’n pet dan eronder
Ik zal niet meer vragen: waarom
 Waarom, waarom, waarom, waarom, waarom
Ik zing, zing, zing, zing, zing