Eens moet je je biezen pakken
En zeggen; mensen, ik mot gaan
Dan zal het doek toch moeten zakken
Maar waar haal ik de moed vandaan  

Ik zal ze missen die applauzen
Al die ogen en die lach
Ik mis ze nu al in de pauze
Ik zal ze missen elke dag

Wat zal het worden, eendjesvoeren 
Of in de tuin staan met een hark
Of in het cafeetje wat ouwehoeren
Of met een hondje in het park

Dit is de avond van mijn leven
Ik heb het allemaal gehad
Maar altijd raakt het me toch even
Als mensen zeggen: blijf nog wat

Een leven lang verliefd op het theater
Een leven lang met al zijn wel en wee
Verliefd zijn op de stilte en het geschater
Zee zijn met de zee