O, ik ken een deuntje
Dat zweeft door de bomen
En het zingt van vreugd en verdriet
Het is niet uit Amerika gekomen
Maar geloof me, toch is het een lied
Dat is het lied van de straatmuzikanten
Dat langzaam verdwijnen gaat
Het zijn van die naamloze klanten
Maar ‘k zie ze zo graag in de straat

Een accordeon
Een dreuntje, een deuntje
Dat hoort bij de regen
Het hoort bij de zon
In de straat

Een accordeon
Een dubbeltje danst
Van het derde balkon
Als de accordeon zingen gaat
Het hoort bij de dromen 
Die we allemaal dromen
Wanneer we voorbij gaan op straat
Het hoort bij de kinders, bij vogels, bij vlinders
Het hoort bij het goed en het kwaad

Aan accordeon 
Zingt zonder pretenties
Een lied voor de mensies
Omhoog naar dat derde balkon
Waard de een is geëindigd
De ander begon
Bij een lied in de zon

-Zeg, mensen, kent u die prachtige mop van die man die zo graag muzikant wilde worden? Kent u die mop? Ik moet ‘m dan vertellen. Ik heb hem niet zelf bedacht, ik heb ‘m gehoord, maar ’t is een meesterlijke mop. Ik zal ‘m ‘ns even vertellen. D’r kont ’n mopje aan, dan kan je lachen, hoor. Ik moet nou al lachen; ik weet hoe ‘ie afloopt, hè. D’r is ‘n… d’r is ‘n… Als u hem kent, moet u ’t zeggen, hè. D’r is ’n man. Zo’n mooie mop, joh. D’r is ’n man en die man die wil graag muzikant worden, hè. En op zekere dag koopt die man ’n toeter op ’n veiling, hè. Haha, sorry. En die man die komt met die toeter thuis en z’n vrouw die zit toevallig aardappelen te schillen. En die vrouw.. hahaha die vrouw.. haha. die vrouw ziet ineens die man staan in de deur met die toeter, dus die vrouw die weet van toeten noch blahahahaha. Toen zegt die vrouw, die zegt: Jan, wat is dat? Toen zegt die man: dat is een tuba. Toen zegt hahaha Toen zegt die vrouw; kun je erop blazen? Nou komt ‘t. Toen zegt die man: Ja, ik kan er wel op blazen, maar als ik erop blaas is het net alsof ik tesatopeperhahahaha. Hoe vin u die? Dat vind ik zo’n mooie mop, hè. Gisteravond na de voorstelling kwam d’r iemand naar me toe, vroeg of ik ‘m nog een keer vertellen wou. Hij had ‘m niet verstaan, zei ‘ie.

Mensen, waar zijn die straatmuzikanten?
Waar is dat nobele ras?
Die zomaar een deuntje wierpen in ons raam
Alsof ’t een speelbal was
Ach, geef ons meer straatmuzikanten
En wat minder:
De beeldbuisbazaar             
Want er zit minder geld
Maar veel meer poëzie
Op de hoek, op de rand van een trottoir

Een accordeon
Zingt zonder pretenties
Een lied omhaag naar dat derde balkon
En papa danst met ma
In een bloemenjapon
Op een accordeon