Ik vond je ’s morgens slapend op de sofa 
Je kousen wat verfrommeld op de grond 
Je haar was niet het kapsel van een diva 
Het lippenrood was halfweg van je mond 
Je wou me doen geloven dat jij vroeg thuis kwam 
Maar sorry daar geloof ik nou echt niets van 

Verdomme, waarom zeg jij nou niet gewoon de waarheid 
Verdomme, ik ben het beu die leugens altijd weer 
Verdomme, wanneer breng jij nou eindelijk eens waarheid 
Denk je niet dat andere mensen jou ook naar de hel zouden wensen 
’t zou me niet verbazen want ja, verdomme 

Je zei me wel, dat moet je niet geloven 
Ik heb niet iedere week een nieuwe vriend 
Maar ik weet best, je hebt al meer gelogen 
De waarheid is aan jou toch niet verdiend 
Verzonnen story’s waar jij toch steeds mee klaar stond 
Je noemde straten die ik nooit ergens vond 


Verdomme, waarom zeg jij nou niet gewoon de waarheid 
Verdomme, ik ben het beu die leugens altijd weer 
Verdomme, wanneer breng jij nou eindelijk eens waarheid 
Denk je niet dat andere mensen jou ook naar de hel zouden wensen 
’t zou me niet verbazen want ja, verdomme