Bij elke deur, bij elke keer
Is er toch dat afscheid weer
Bij elke brief die ik bestem
En ik huil nu eenmaal snel

Trekt u zich er niets van aan
Ik ben niet ongelukkig 
Maar het afstand nemen valt mij zwaar
En ik kan er niets aan doen

   Want ik ben Tom, de treurige postbode
Ik huil vaak, dat is waar
Zo zit ik in elkaar
Ik ben Tom, de treurige postbode
Er is echt niets aan de hand
Ik huil nu eenmaal want
Ik ben Tom

Ik was als jongen ook al zo
M’n moeder die begreep het niet
Wat heeft dat kind toch veel verdriet
En dan zong ze maar een lied

Ik groet de poes van nummer vier
De kinderen spelen op het veld
En er is geen reden om te treuren, zeg
Maar ik denk: al weer een zomer weg

   Want ik ben Tom, de treurige postbode
Ik huil vaak, dat is waar
Zo zit ik in elkaar
Ik ben Tom, de treurige postbode
Er is echt niets aan de hand
Ik huil nu eenmaal want
Ik ben Tom

-Ha, postbode, postbode, mag ik alvast de post van nummer van 34. Ik heb ontzettende haast. Ik moet weg.
-Da’s onmogelijk. Ik doe al jaren de straat van daar naar daar.
-Nou, maar
-Sorry, ‘k kan u niet helpen.
-Nou, wat is dit voor onzin. Wat een service. Tjongejonge.

Padapapapa 
Padapapapa 
Padapapapa 
Oeoeoe