Wij zijn als aap begonnen
Als mens ons te gedragen
We klommen uit de bomen
Met honderdduizend vragen
We trokken ons een jassie aan
Verloren onze haren
En dachten toen heel eigenwijs
Dat wij al mensen waren

Zo vonden wij het vuur uit
En leerden koffie zetten
En trokken knotsen van de boom
Om anderen mee te pletten
Zo vonden wij van alles uit
Tot zelfs het zwarte garen
En dachten steeds heel eigenwijs
Dat wij al mensen waren

De evolutie die schreidt voort
Al gaat het niet naar wens
'k Ben liever maar een goede aap
Dan een mislukte mens

We schreven dikke boeken vol
Hoe mensen moesten wezen
En sloegen daarmee schedels in
Zonder ze ooit te lezen
En hij die ons vertellen kon
Dat wij er nog niet waren
Die liet men onder hoon en smaad
Al gauw ten hemel varen

Zo kwam de hele wereld vol
Met uitgeslapen apen
Met tafels om te eten
En met bedden om te slapen
En eerlijk samen delen
Dat gaf een hoop bezwaren
Terwijl toch iedereen al dacht
Dat wij al mensen waren

De evolutie die schreidt voort
Al gaat het niet naar wens
'k Ben liever maar een goede aap
Dan een mislukte mens

Waar moet het met dat zooitje heen
De armen en de rijken
En elke ruzie gaat gepaard
Met weer een stapel lijken
Daarom wil ik de boom weer in
Daar kan ik naar verlangen
Om weer eens ongecompliceerd
De aap uit te gaan hangen

De evolutie die schreidt voort
Al gaat het niet naar wens
'k Ben liever maar een goede aap
Dan een mislukte mens